یکی از محبوب‌ترین لباس‌های امروز و حتی قرن گذشته شلوار موسوم به (جین) و یا آن‌طور که ما در ایران می‌نامیم (لی) است که در ادامه به علت این تفاوت نام اشاره خواهد شد. شلوار جین از بدو پیدایش، همواره محبوب جوانان بوده و با ویژگی‌های منحصر به‌فرد خود، انتخاب مناسبی به‌شمار می‌رود. اما به‌راستی این پوشاک محبوب که کمتر کسی از آن استفاده نکرده است، چه زمانی، در کجا و چطور باب شد؟ و سوال جالب‌تر اینکه، اولین‌بار در ایران چه کسی جین به پا کرد؟ برخلاف کشورهای دیگر که تحقیقات جامعی در آنها انجام شده، مورخین پوشاک ما تا کنون اطلاعات جامعی در این مورد عرضه نکرده‌اند. البته علت این امر می‌تواند تازگی پیدایش این گرایش از تاریخ در کشور ما باشد. اما اگر نتوان به سوال بالا به‌طور دقیقی جواب داد، می‌توان حدود تقریبی آنرا مشخص کرد.

شلوار جین برای اولین‌بار در دهه سی شمسی، همزمان با تولد و همه گیری‌اش در آمریکا، به کشور ما وارد شده و از بدو ورود مورد استقبال ایرانیان متجدد، قرار گرفت. این محصول در ابتدا توسط مستشاران و کارمندان سفارات کشورهای غربی، به ایرانیان معرفی شد و چنان محبوب شد که پس از دهه چهل کمتر جوان ایرانی، لااقل یک‌بار آنرا به پا نکرده بود و به‌علت واردات این محصول نوپا در ابتدای کار از کارخانجات لی (Lee)، نام لی بیانگر و معرف شلوار جین شد.
با نگاهی به آلبوم‌های عکس و مجلات دهه چهل و پنجاه شمسی، این محصول را می‌توان در تن اغلب جوان‌های آن دوره اعم از مشهور و عادی، دید. شلوارهایی اغلب روشن و با پاچه های 25 سانتی متری که مد آنروزها بود و بین پنجاه تا یکصد و پنجاه تومان عرضه می‌شدند.
حال ببینیم تاریخچه و مبدا این پوشش جذاب را، تا کجا می‌شود دنبال کرد؟
جین پوشاکی است که از کتان تهیه می‌شود. واژه «جین» مختص شلوار‌هایی با عنوان «جین آبی» است که می‌توان گفت محصول تفکر یک خیاط و یک تاجر به نام‌های (دیویس) و (لوی اشتراوس) در سال 1873 است. ولی پیدایش اصلی آن‌را باید در شهر (جنوا)ی ایتالیا دنبال کرد که به خاطر پارچه کتان مخملی راه راهش که آن را جین می‌نامند، مشهور است. جین در قرن‌های گذشته بوسیله تجار این شهر به اروپا صادر ‌شد تا اینکه در اواخر قرن 18، جاکوب دیویس خیاطی که از شرکت «لوی اشتراوس و شرکاء» پارچه می‌خرید، در نامه‌ای به اشتراوس که تاجر پارچه و مقیم سانفرانسیسکو بود خواست تا در تولید و فروش لباس‌هایی که با پرچ محکم شده‌اند با او همکاری کند. ایده دیویس این بود که نقاط تحت فشار شلوار مانند گوشه‌های جیب‌ها را با پرچ‌های مسی محکم کنند. پس از اینکه اشتراوس ایده دیویس را پذیرفت، دو مرد این اختراع را به نام خود و در 20 می 1873 به ثبت رساندند. البته این دو نفر با توجه با استقامت پارچه کتان راه راه که مناسب شلوار‌های کار بود، تصمیم گرفتند شلوار‌های پرچ‌دار خود را با استفاد از این نوع پارچه تولید کنند و این‌گونه بود که اولین شلوار‌های جین وارد بازار شد.

اشتراوس و دیویس پس از تاسیس شرکت لیوایز (Levis) حق انحصاری تولید جین را به مدت حدود 35 سال در دست داشتند. اما با پایان این دوره، برند‌های معروف دیگری هم وارد بازار شدند که مشهور‌ترین آنها شرکت لی است که بسیاری در ایران شلوار جین را با این نام می‌شناسند. شلوار‌های جین در ابتدا به صورت لباس کار کارگران معادن، مزارع و کاشفان طلا در اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19 در غرب آمریکا رواج یافت ولی رفته رفته همه‌گیر شد و به شرق آمریکا و کمد لباس آمریکایی‌ها در شهر‌های بزرگ مانند نیویورک راه یافت. البته در این دوره همچنان شلوار جین، بشتر شلواری کارگری محسوب می‌شد و در جریان جنگ‌های جهانی این کارگران و مهاجران سیاه پوست بودند که در هنگام کار جین می‌پوشیدند.

اما چیزی که در آن زمان به شلوار جین موسوم بود، تفاوت بسیاری با شکل رایج امروزه آن دارد. در ابتدا شلوار جین بسیار گشاد و بقولی کارگری طراحی می‌شد تا برای استفاده هنگام کار، مناسب باشد. در آنزمان زیپ شلوارهای مردانه جلو و زیپ شلوارهای زنانه در پهلوی راست طراحی می‌شد.

اما به‌عقیده کارشناسان، شلوار جین پس از استفاده در فیلم‌های هالیوودی آن دوره، همه‌گیر شد. برای مثال با پوشیدن این شلوار توسط (مارلون براندو) در فیلم (وحشی). اما تیر آخر را (جیمز دین) با پوشیدن یک شلوار جین زیبا در فیلم (شورش بی‌دلیل) زد. دین که نماد جذابیت، خوش تیپی و عصیان جوانی بود، با این فیلم جین را به کمد لباس تمام جوان‌ها برد. دین داونی محقق تاریخ لباس و پوشاک در اشاره به مورد فوق می‌گوید: (طراحان لباس هالیوود تمام پسران بد فیلم‌ها را درون شلوار‌های جین جا می‌دادند و اگر شما هم در سال 1953، 15 ساله بودید حتماً دوست داشتید که مارلون براندو شوید(.
امروزه لباس و شلوار جین، تجارتی معادل با 20 میلیارد دلار ارزش، تنها در امریکا است و به سختی می‌توان لباسی را یافت که تا این حد همه‌گیر شده باشد و به کمد لباس کارمندان گرفته تا مقامات و رئیس‌جمهور‌ها رفته باشد. دنی میلر، نویسنده کتاب (جین آبی)، می‌گوید در تمام کشور‌هایی که او به آن‌ها مسافرت کرده است از فیلپین گرفته تا برزیل از بین صد نفری که از کنار آنان گذشته، دست کم پنجاه نفر جین به تن داشته‌اند.

امروز روز در همه جای جهان به غیر از روستا‌های چین و برخی مناطق جنوب آسیا شلوار جین جزو پوشاک عادی است و تبدیل به خوش اقبال‌ترین پوشاک تاریخ شده است.